ว่านหางจระเข้

แหล่งที่มาของว่านหางจระเข้ ถิ่นกำเนิดอยู่ในแถบ อเมริกาใต้  มาดากัสกา  อัฟริกาตะวันออกเฉียงใต้ อยู่ในจำพวกเดียวกับพืชจำพวกลิลลี่ ที่มาของชื่อว่านหางจระเข้ ศัพท์ที่แปลว่า “ขม”  ของภาษาอาราเบียหรือภาษาฮิบรู เนื่องมาจากความขมที่เป็นลักษณะเฉพาะของว่านหางจระเข้ สารประกอบที่ทำให้เกิดความขมนั้นเรียกว่า Aloine สืบทอดมายังญี่ปุ่น เข้ามาตั้งแต่สมัย 5 – 600 ปีก่อนหน้านี้ (สมัยคามาคุระ) ที่มีการใช้เพื่อเป็นสมุนไพร เริ่มตั้งแต่ตอนต้นของสมัยเอโดะ เส้นทางในการแพร่ขยายพันธุ์นั้นเริ่มตั้งแต่  คิวชู  เซโตะ ไนไค  อิซุ  ชิบะ และแถบฝั่งทะเลแปซิฟิกเป็นส่วนใหญ่ คาดว่ามีการแพร่มาจากทางตอนใต้มาตามเส้นทางทางทะเลมากกว่าเส้นทางทางบก ซึ่งในตอนที่เข้ามาจากต่างประเทศจะถูกเรียกว่า “Rokai”  ชนิดของว่านหางจระเข้ ประเภททั่วโลกนั้น  มีจำนวนมากถึง 300 – 500 ประเภท อเมริกา อเมริกากลาง และใต้ จะเรียกว่า Aloe vera ทางอัฟริกาจะเรียกว่า   Cape Aloe  และ  Sokotora Aloe ทางญี่ปุ่นเราเรียกว่า   Kidachi   Aloe (อ้างอิงตามรูป) ว่านหางจระเข้จะมีการแพร่ขยายพันธุ์ไปตามสภาพภูมิอากาศ และภูมิประเทศที่เหมาะสม  ในด้านของการนำมาใช้เพื่อสุขภาพและความงาม แหล่งกำเนิดที่สำคัญของ Aloe vera อยู่ใกล้ๆ กับเกาะบัลบาโดสที่ตั้งอยู่ในทะเล คาลิบู มีชื่อทางวิทยาศาสตร์ที่เรียกว่า “อะโล บัลบาเดนทิส มิเรอ” มาจากชื่อของเกาะ “อะโล ที่มีแหล่งกำเนิดมาจากบัลบาโดสที่คุณมิเรอ เป็นผู้ตั้งชื่อให้เมื่อ 200 ปีก่อนหน้านี้  นักพฤกษศาสตร์ที่มีชื่อว่า รินเนะ เป็นผู้ตั้งให้โดยมาจาก “อโลเวรา รินเนะ” คำว่า vera นั้นมีความหมายว่า “ความจริง”  จึงมีความหมายว่า “Aloe vera ที่แท้จริง”  ช่วงเวลาในการเพาะเลี้ยงนั้นใช้เวลาในการปลูกประมาณ 3 ปี ความยาวของใบประมาณ 80 ซม. กว้างประมาณ 10 ซม. หนาประมาณ 3 ซม. และมีน้ำหนักต่อใบประมาณ 1.5 กิโลกรัม ที่มา: http://www.hotei.co.th